Τους τελευταίους μήνες πληθαίνουν οι ενδείξεις οτι κατι δεν παει καλά με την πρωταθλήτρια της ανάπτυξης. Μικρές χρεοκοπίες που συμβαίνουν για πρώτη φορά, πτώση του ρυθμού ανάπτυξης,πτώση της παραγωγής,πτώση των εξαγωγών ,ενδείξεις αποπληθωρισμου.δυναμικες παρεμβάσεις της Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας,φόβοι για καταρρευση της φούσκας των ακινήτων, συνθέτουν τον ιμπρεσιονιστικο πίνακα της ανησυχίας για την οικονομία της Κίνας.
Κυρίαρχο στον χορό αυτο της ανησυχίας ειναι το σύστημα σκιωδους Τραπεζικής που καλλιτερα αποδίδεται στα Ελληνικά ως Παρατραπεζικο Σύστημα. Αυτο συνίσταται στην εκτέλεση τραπεζικών στην ουσία πράξεων εκτός του Εμπορικού Τραπεζικού Συστήματος και χωρίς τις εγγυήσεις που αυτο παρέχει,απο ενότητες που συνήθως λέγονται Trust και οι οποιες ενώ δεν έχουν άδεια να δέχονται καταθέσεις,μπορούν να συλλέγουν κεφάλαια απο κεφαλαιουχους και κοινούς αποταμιευτές για την χρηματοδότηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών πρωτοβουλιών οπως το χτίσιμο ενός ξενοδοχείου,η έναρξη ενός ορυχειου,η χρηματοδότηση ενός εργοστασίου κλπ.
Αυτο γίνεται στην ουσία χωρίς τραπεζική αποτίμηση του κινδύνου και δημιουργία προβλέψεων,κάτω και εκτός του Ραντάρ της Ρυθμιστικής Αρχής.
Τα όρια του σκιωδους τραπεζικού συστήματος μεταξύ ορθής Τραπεζικής και τοκογλυφιας ή καζινου ειναι ασαφή. Ο κύριος ομως κίνδυνος προέρχεται απο το μέγεθος της Σκιωδους Τραπεζικής.
Το μέγεθος εκτιμάται οτι φτάνει πλέον τα 7 τρισεκατομμύρια δολάρια, περίπου δηλαδή με το 75% του κινεζικού ΑΕΠ.
Ο δεύτερος κίνδυνος προέρχεται απο το γεγονός οτι οι επενδύσεις σκιωδους τραπεζικής ειναι υψηλού ρίσκου,χαμηλού ελέγχου και χωρίς την προστασία των προβλέψεων. Και έτσι μπορούν να κατευθυνθούν και σε τοξικά προϊόντα οπως αυτά του Αμερικανικού τομέα Επενδυτικής Τραπεζικης το 2008 που δημιούργησαν τη φούσκα των ακινήτων και την καταρρευση ολόκληρου του Τραπεζικού Συστήματος.
Ο τρίτος κίνδυνος ειναι οτι αυξάνουν δυσανάλογα και ανεξέλεγκτα την συνολική διαθέσιμη πίστωση. Οι κινεζικές Τράπεζες μπορούν να δανείσουν μέχρι το 80% των καταθέσεων τους. Τα παρατραπεζικα trust δεν έχουν τέτοιους περιορισμούς ,μπορούν μάλιστα να προβούν σε υπερδανεισμό επιχειρήσεων κατι που πλησιάζει τη λογική των Πυραμίδων.
Η πρόσφατη χρηματιστηριακή κρίση στην Κίνα και την Ασία και η καταρρευση σε μια μέρα της τιμής του σίδηρομεταλλευματος και η δραματική πτώση της τιμής των μετοχών των μεγάλων Κινεζικών Τραπεζών,έκαναν αρκετούς να φοβούνται οτι φαινόμενα αντίστοιχα της Λεμαν Μπραδερς του 2008 ειναι στον ορίζοντα.
Η σκιώδης Τραπεζική εξατμίστηκε σε ένα μήνα. Απο τα 160 δις δολάρια τον περασμένο Ιανουάριο που έκανε τζίρο σε νέα δάνεια πήγε στο μηδέν τον Φεβρουάριο
Αυτά όλα θέτουν βέβαια το ερώτημα του το θα συμβεί με τον υπάρχοντα δανεισμό του Παρατραπεζικου Συστήματος ,που ειναι 7 τρισεκατομμύρια δολάρια,επενδεδυμενα σε προϊόντα υψηλού ρίσκου ή ακομη και σε δυνητικές φούσκες όταν αυτά πάψουν να ανανεώνονται. Ταυτόχρονα διαπιστώνεται μια ισχυρή αύξηση της λαθραίας εξαγωγής συναλλάγματος που γίνεται με την ανοχή της Κυβέρνησης κυρίως μέσω της ημιανεξαρτητης περιοχής του Μακαο. Τα χρήματα αυτά πριν επενδύοντο στον Παρατραπεζικο τομέα.
Το οικονομικό πρόβλημα της Κίνας ειναι σαφές:Ανάπτυξη δια υπερβολικών επενδύσεων μέσω υπερβολικού δανεισμού. Στην εποχή μας μόνο η Ισπανία και η Ιρλανδία είχαν ρυθμό αύξησης του Χρέους μεγαλλιτερο απο την Κίνα και είδαμε που κατέληξαν.Συγκεκριμενα ο ιδιωτικός δανεισμός στην Κίνα απο 115% του ΑΕΠ το 2007 ανέβηκε στο 193% του ΑΕΠ το 2013. Αυτή η αύξηση δεν ειναι πλέον παραγωγική. Ενώ το 2005 και πριν 1 Γουάν επένδυσης δημιουργούσε 1 Γουάν αύξηση του ΑΕΠ τωρα χρειάζονται 4 Γουάν επένδυσης για να αυξήσουν κατα 1 Γουάν το ΑΕΠ.
Το ιδιαίτερα ανησυχητικό ειναι οτι το ένα τρίτο όλου του νέου δανεισμού χρησιμοποιείται για την εξυπηρετηση υπαρχουσών δανειακών υποχρεώσεων και το χειρότερο ειναι οτι οι ετήσιοι τοκοι του Χρέους ισοδυναμούν πλέον με το 17% του ΑΕΠ.
Μια Οικονομια δεν μπορεί να παραμείνει υγιής με αυτούς τους όρους.
Η ανάπτυξη στην Κίνα θα πέσει απο 7,7% του ΑΕΠ που ειναι σήμερα στο 5% που ειναι η διαχειρισημη περίπτωση στο 4% και κάτω που ειναι η καταστροφική περίπτωση
Σημειώνεται οτι τα αποθέματα της Κίνας σε χρυσό ειναι περίπου ένα τρισεκατομμύριο δολάρια ,το 10% του ΑΕΠ της και μόλις διπλάσια απο αυτά της Τουρκίας.
Το ερώτημα ειναι αν συνέπεια της περιστολής της Πίστωσης,όταν μάλιστα και οι κλασσικές Τράπεζες βλέπουν να αυξάνει ο αριθμός των μη εξυπηρετουμένων δανείων ,θα οδηγήσει την Κινέζικη Οικονομια σε ύφεση ή σε καταρρευση.
Ειναι ιδιαίτερα δύσκολο να γίνει πρόβλεψη της εξέλιξης,αν δηλαδή η Οικονομία θα προσγειωθεί ομαλά ή αν το σοκ θα ακουστεί μέχρι την Γουωλ Στρητ.
Η ανησυχία εύλογα υποστηρίζεται απο το γεγονός οτι η αύξηση της παγκόσμιας πίστωσης τα τελευταία χρονια που ειναι 30 τρισεκατομμύρια Ευρώ οφείλεται κατα το ήμισυ στην Κίνα
Πόσο σοφά και ικανά οι Κινεζικές αρχές θα διαχειριστούν την ανάγκη συρρίκνωσης της πίστωσης στη χωρα τους ειναι αυτο που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την παγκόσμια οικονομική υγεία . Τα τραπεζικά δάνεια έχουν έμπραγματες ασφάλειες τα παρατραπεζικά δεν έχουν.
Τελικά ο κίνδυνος ειναι ο κλαςςικος οικονομικος κίνδυνος: Καταρρευςη επενδυτικής φούσκας που οδηγεί σε οικονομική ύφεση που εχει σαν συνέπεια χρεοκοπίες. Κάποιες ειναι βέβαιο οτι θα γίνουν. Πόσες μπορεί να αντέξει το ήδη ευθραυςτο παγκόσμιο οικονομικό συςτημα ειναι το ερώτημα.
