Είχαμε γράψει πέρυσι στην ίδια στήλη, όταν τα χαλκεία της πτώχευσης βοούσαν αγγλοσαξονικώς και διεθνώς ότι υπήρχε λόγος οικονομικός που κατηύθυνε τον πτωχευτικό ορυμαγδό.
Και να που φέτος αρχίζουν και ανακαλύπτουν ότι η Ελλάς δεν θα πτωχεύσει κατ’ ανάγκη αλλά υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να ρυθμισθεί το χρέος της, αρχίζουν και «αντιλαμβάνονται» ότι η Ένωση του ευρώ δεν προτίθεται να κάνει χαρακίρι, ούτε να βυθίσει τις Τράπεζές της στο έλεος της προπτωχευτικής διαδικασίας και ανακαλύπτουν την αλήθεια ότι δεν θα αφήσει η Ευρώπη να καταρρεύσουν η Ελλάς, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία και το Βέλγιο μαζί.
Εντυπωσιακή ανακάλυψη. Αυτό που πλέον φαίνεται ορθό σε κάθε λογικό άνθρωπο πέρυσι φάνταζε σαν όνειρο μακρινό. Γιατί; Υπάρχει συγκυρία που μας έφερε μέχρι εδώ. Η αρχή βέβαια έγινε από πραγματικά αίτια. Η Ελλάδα και ψέματα είπε ως προς τα στοιχεία της οικονομίας της και τα στοιχεία ήταν αυτά καθ’ αυτά τραγικά.
Το γεγονός ότι αυτό ήταν ευρύτερα γνωστό αλλά αγνοείτο σκοπίμως από τα μεγάλα κράτη της Ευρώπης διότι κυριαρχούσαν σκοπιμότητες οικονομικού οφέλους, δεν μας απαλλάσσει ως προς την πρωτεύουσα ευθύνη.
Το ότι οι αγορές λειτούργησαν άπληστα και σκληρά απέναντί μας είναι μέσα στη λογική των αγορών. Εμείς όμως με τις πράξεις μας θέσαμε τα δάνεια που μας είχαν δώσει εν αμφιβόλω ως προς την αποπληρωμή τους και οι αγορές μεγιστοποίησαν τον κίνδυνο για να αγοράσουν φθηνά, όπως τώρα, μεγιστοποιούν την πιθανότητα ανάκαμψης για να πουλήσουν ακριβά. Όμως τώρα ο μέγας θεωρητικός των Hedge Funds Roubini κάνει κι αυτός hedging στους χρησμούς του για το άν η Ελλάδα θα πτωχεύσει ή όχι.
Το ότι η Γερμανία, διοικούμενη από την σοβιετικής προέλευσης πιονιέρα κυρία, της οποίας ο μοναδικός στόχος ήταν και είναι η παραμονή της στην εξουσία και η μεγιστοποίηση του δικού της πολιτικού οφέλους, που στηρίχθηκε στη δική μας δυστυχία, είναι σκληρό κι άδικο, αλλά πάλι εμείς είμαστε αυτοί που δώσαμε τη δυνατότητα.
Το γεγονός ότι η Ευρώπη επέδειξε αρχικά ένα πολιτικό αυτισμό κι ότι χρειάσθηκαν μήνες για να γίνει αντιληπτό και να συμφωνηθεί το προφανές, μετά από σειρά συσκέψεων, διασκέψεων, ποταμών δηλώσεων και παλινωδιών είναι δυσάρεστο αλλά έτσι λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία –ευτυχώς- ανήκουμε κι εμείς.
Αυτά όλα είναι σήμερα κατανοητά όπως είναι κατανοητό ότι –μάλλον- θα σωθούμε.
Το μάλλον περισσότερα αφορά εμάς παρά τους εταίρους μας. Η άκριτη ευδαιμονία που χτύπησε αυτό το μήνα την οικονομική εξουσία των κυβερνώντων είναι άλλη μια απόδειξη ότι το μάθημα δεν το έχουμε μάθει καλά.
Αν θα σωθούμε εξαρτάται πολύ περισσότερο από τη δική μας συνέπεια στις πράξεις μας και πολύ λιγότερο από τα κατά φαντασία σενάρια που εξυφαίνονται από τους κατά παράδοση και κατά φαντασία ανθέλληνες.
Είναι κρίσιμο να αντιληφθούμε ότι αφού ηρεμήσουν οι αγορές, πράγμα που θα γίνει μέσα στο 2011, θα είναι μετά πολύ εύκολη η παραδειγματική μας τιμωρία διότι δεν συνεμμορφώθημεν προς τις υποδείξεις.
Η οικονομική πορεία της Ελλάδος από εδώ και στο εξής δεν είναι σπριντ.
Είναι μαραθώνιος ανώμαλου δρόμου. Και γι’ αυτό είναι καλό οι ταγοί να προετοιμάσουν το λαό με την αλήθεια για τις μακράς διαρκείας δυσκολίες που η χώρα θα αντιμετωπίσει. Είναι όμως αναγκαίο να στηρίξουμε το δυσάρεστο για να αποφύγουμε το χειρότερο. Δεν υπάρχει όμως και νομοτέλεια ότι θα σωθούμε. Για να φτάσουμε στο αίσιο μέλλον πρέπει να υπηρετήσουμε καλλίτερα το παρόν.
